Devrimci Yol-ÖDP hareketinin lideri Oğuzhan Müftüoğlu'nun yaşamı ve mücadelesiyle ilgili büyük söyleşi kitabı Şubat 2011'de Ayrıntı Yayınları tarafından yayınlandı. Kitap, Bitmeyen Yolculuk. Oğuzhan Müftüoğlu Kitabı başlığını taşıyor.

Adnan Bostancıoğlu'nun Oğuzhan Müftüoğlu'yla yaptığı büyük söyleşi, 1960'lardan bu yana devrimci hareket içinde yer alan, 1970'lerin ikinci yarısında devrimci demokrat hareketin en güçlü ve en yaygın örgütü olan Devrimci Yol'un önderliğini yapan, 12 Eylül faşizmine esir düşüp zindanda 11 yıl yattıktan sonra 1996'da Özgürlük ve Dayanışma Partisi'nin kurulmasına öncülük eden Oğuzhan Müftüoğlu'nun anılarını ve değerlendirmelerini içeriyor.

1970'lerin ikinci yarısında Türkiye işçi sınıfının, yoksul ve topraksız köylülerin, kamu emekçilerinin, şehir yoksullarının, başta Kürt halkı olmak üzere ezilen halkların, öğrencilerin, kadınların, aydınların, emperyalizme ve kapitalizme karşı büyük ve görkemli atılım yıllarında, işçi sınıfının komünist hareketi içinde en güçlü ve en yaygın örgüt, Türkiye Komünist Partisi'ydi.

O sıralarda, komünist hareket ile devrimci demokrat hareket arasında, kapitalizme ve emperyalizme karşı mücadele ediyor olmaktan kaynaklanan dayanışma ve güçbirliği olduğu gibi, ideolojik, politik ve örgütsel görüş ayrılıklarından kaynaklanan çekişme ve rekabet de vardı. Üstelik bu rekabet, dönemin sekter havasının etkisiyle zaman zaman yıkıcı boyutlara da ulaşıyordu.

Emperyalizmin ve kapitalizmin tezgâhladığı 12 Eylül 1980 darbesini önleyebilecek birleşik bir cepheyi kuramayan komünist ve devrimci hareketler, 12 Eylül faşizminin zulmünü birlikte yaşadılar. Dışarıda devrim cephesini örememenin acısını, aynı zindanları, aynı işkence odalarını, aynı hücreleri paylaşarak ödediler.

1970'lerin devrimci atılım yıllarını ve 12 Eylül faşizminin baskılarını TKP saflarında yaşayan kadrolar olarak, Oğuzhan Müftüoğlu'nun söyleşisini merakla okuduk. Bu dönemleri "dost ve rakip" Devrimci Yol'un liderinin gözünden izlemek, ilginç ve öğretici bir deneyim oldu. Geçmiş bilgilerimizi tazelemek, devrimci hareketin güçlü ve zayıf yönlerini görmek, ortak hatalarımızdan ders çıkarmak fırsatını bulduk. Kitaptan yararlandık ve yeni dönemde mutlaka başarıya ulaşacak olan Türkiye devriminin tarihinin yazılmasında önemli bir kaynak olacağı düşüncesine vardık.

Ancak kitabın 251.-252. sayfalarında, "DAL'da Karşılaşma" başlığını taşıyan bölümde okuduklarımız bizi irkiltti ve derinden üzdü. İlgili bölüm şöyle:

-DAL'da bulunduğunuz süre içerisinde başka siyasi hareketlere yönelik operasyonlar da oldu. Bu sırada geçmiş yıllardan tanıdık insanlar gelip gitti mi?

-Sonra TKP' liler de geldiler değil mi?
-Evet, sıra onlara gelince onlar da geldi.

Bu bölümde söylenenler düpedüz yalandır, kuru iftiradır. Bu yalanı, bu iftirayı kategorik olarak reddediyoruz. TKP'liler böyle bir bildiri dağıtmamışlardır. TKP'liler, Dev-Yolcuların yakalanmasına asla sevinmemişlerdir.

TKP'lilerin o dönemdeki politikasına yön veren temel belge, daha ilk gün, darbe günü yayınlanan "Cuntaya karşı direnişte birleşelim!" çağrısıydı. Türkiye Komünist Partisi Merkez Komitesi'nin çağrısı, "Milli Güvenlik Konseyi denilen cunta, yönetime el koydu. Parlamentoyu dağıttı. Tüm politik partileri kapattı. Anayasayı kaldırdı. Böylece burjuva parlamenter sisteme son verdi ve yerine açık askersel bir diktatörlük getirdi. Saldırının sivri ucu işçi sınıfına, emekçilere, ilerici partilere, sınıf sendikalarına, demokratik örgütlere, demokratik basına, Kürt ulusal hareketine, anti-Amerikan dindar yığınlara yöneliktir. Cuntanın arkasında Amerikan emperyalizmi, işbirlikçi tekelci burjuvazi var." diye başlıyor ve "Amerikancı cuntaya karşı direnişte tüm yurttaşlar birleşin!" cümlesiyle bitiyordu.

Oğuzhan Müftüoğlu'nun söylediğinin tersine, daha o gün, ülkenin çeşitli yerlerinde TKP kadroları ile diğer devrimci kadrolar arasında cuntaya karşı ortaklaşma ve dayanışma örnekleri yaşandı. Bir gün önce bile duvara yazı yazmak gerekçesiyle birbirleriyle kapışan kadrolar, cuntanın baskısına karşı direniş ruhunu yaymak, halka salınan ağır korku ve panik havasını dağıtmak, sıkıyönetim bildirileri ve polis baskınlarıyla aranan insanlarını korumak için harekete geçtiler.

12 Eylül döneminde örgüt ve grup ayrımı olmadan aranan insanlarımızı karşılıklı olarak güvenli yerlerde barındırdık, aynı evlerde saklandık, ekmeğimizi, suyumuzu paylaştık. İçeriye alınan insanlarımız için hukuksal yardım ve dayanışma girişimlerinde bulunduk.

Yakalanıp aynı dönemde işkenceye alındığımızda, hücrelerde birbirimize moral ve tüyo verdik, yaralarımızı sardık. Hiçbir şey yapamadığımızda, baygın yoldaşımızın elini tuttuk. Devrimci onurumuzu savunduk, birlikte slogan attık, birlikte marş söyledik. Devrim ruhunu unutmadık, unutturmadık. Savunmalarımızı birlikte hazırladık. Geçmiş kapışmalarımıza üzüldük, incir çekirdeğini doldurmayan titizlenmelerimize güldük, yanlış anlamalarımızdan ve kabalıklarımızdan utandık. Birbirimizden çok şey öğrendik, derin dostluklar kurduk.

Bu söylediklerimizi karşılıklı olarak doğrulayacak insanlar çok şükür hâlâ yaşıyor.

Tabii ki, Oğuzhan Müftüoğlu'nun TKP'lilere kasten iftira attığını söylemiyoruz. Ancak, polisin işkencedeki bir insanı çözmek için her türlü yalanı kullanabileceğini, sahte belge imal edebileceğini düşünmemesini, devrimci bir hareketin liderine asla yakıştıramıyoruz.

Daha önceki dönemleri bir yana bırakalım, 12 Mart faşizmi döneminde de, 12 Eylül faşizmi döneminde de, bugün de, işkenceci odakların, kontrgerillanın, psikolojik savaş aygıtlarının en olmadık belgeleri imal ettiğine, en akla sığmaz yalanlara dayanarak kitleleri şartlandırdığına, insanları kandırdığına, medyayı ve yargıyı yönlendirdiğine Oğuzhan Müftüoğlu da tanık olmuştur.

Hadi, o gün işkence altında Oğuzhan Müftüoğlu'nun basireti bağlandı, işkencecilerin yalanına inandı diyelim; fakat, aradan 30 yıl geçti. 30 yıl boyunca bu konuyu kafasında tartıp nasıl bir sonuca ulaştıramadı? Niçin bu olayın doğrusunu yanlışını sorup soruşturmadı?

Üstelik, Oğuzhan Müftüoğlu, zindanda TKP'lilerle birlikte kaldığı gibi, çok daha sonraları ÖDP'de TKP kökenli kadrolarla birlikte yan yana çalıştı.

Oğuzhan Müftüoğlu, işkencecilerin yalanına inanmış, bu yalanı hiç sorgulamadan kabul etmiş ve 30 yıl sonra pek matah bir şeymiş gibi devrimcilerin ve halkın kafasına boca etmekten kaçınmamış. Bu tutumunu devrimci ahlaka sığdıramıyoruz. Akla, mantığa, sağduyuya açıkça aykırı düşen bu iftirayı ortaya atmasını açıkça kınıyor ve ondan özür bekliyoruz.

Sorularıyla söyleşiye yön veren Adnan Bostancıoğlu'nu da, sanki TKP'liler açısından çok olağan bir şeyden söz ediliyormuş gibi, hiçbir şaşkınlık belirtisi göstermeden, sorgusuz sualsiz bu iftirayı kabullenip kitapta aktarması nedeniyle kınıyor ve TKP'lilerden özür dilemeye davet ediyoruz.

Biz Oğuzhan Müftüoğlu ve arkadaşlarını siyasal yaklaşımları, mücadele yöntemleri açısından çok eleştirdik ve hâlâ eleştiriyoruz. Devrimci demokrat bir platformu savundukları Dev-Yol döneminde de eleştirdik, dünya kapitalizminin neoliberal saldırısının başladığı dönemde Gorbaçov revizyonizminin rüzgârından etkilenip TKP ve başka örgütlerden gelen kadrolarla reformist demokrat bir platforma savruldukları ÖDP döneminde de eleştirdik. Bu konulardaki eleştirilerimiz arşivlerde duruyor.

Ama, devrimci bir hareketin faşizmin baskısına uğramasından sevinç duymak bambaşka bir şeydir. Biz zulme uğrayan her devrimciyle dayanışma içinde olduk ve oluruz. Bırakın devrimcileri, zulme uğrayan reformcularla, burjuva demokratlarıyla da dayanışma içinde olduk ve oluruz. Hatta egemen sınıfın içinde anti-demokratik baskılarla karşılaşan, hukuk dışı yöntemlerle saf dışı edilen çevrelerin de demokratik, yasal haklarını savunduk ve savunuruz. TKP, Oğuzhan Müftüoğlu'nun hiç sorgulamadan aktardığı iftirayı asla hak etmiyor.

İftiraya daha yakından bakalım isterseniz. Oğuzhan Müftüoğlu, 12 Eylül'den sonra en zor koşullarda faşizme karşı mücadele eden TKP'lilerin, başka hiçbir işleri güçleri yokmuş gibi, Dev-Yolcuların yakalanmasıyla ilgili olarak "Kızılay'da bir bildiri gibi bir şey" dağıttıklarını söylüyor. Ne kadar lastikli bir dil, değil mi? Ne demek bildiri gibi bir şey? Bildiri mi, başka bir şey mi? Bir değerlendirme yazısı mı, bir broşürün içinde bir cümle mi, ne?

Doğrudur, TKP'liler o dönemde cuntaya karşı bütün halkı birleşmeye çağıran, işkenceleri ve baskıları teşhir eden bildiriler dağıttılar. Yeni kurulan YÖK'e karşı, idamlara karşı, NATO'ya karşı kuşlama yaptılar. Duvarlara yazı yazdılar, pankart astılar. Faşist şeflerin cakasını en güçlü olduklarını sandıkları dönemde bozdular. Faşist anayasayı kabul ettirme oylamasında hayır oyu verilmesi için Taksim'de, Kadıköy'de, Maltepe'de, Şişli'de, Mecidiyeköy'de, Gültepe'de, Levent'te, Hisarüstü'nde, Ortaköy'de, İstinye'de, Hasköy'de, Alibeyköy'de, Eyüp'te, Bakırköy'de, Merter'de, Beyazıt'ta, Aksaray'da, Topkapı'da, Kartal'da, Beykoz'da, Paşabahçe'de, Kızılay'da, Mamak'ta, İzmit'te, Gebze'de, İzmir'de, Bursa'da, Zonguldak'ta, Çukurova'da, birçok şehir ve kasabada, fabrikalarda, işyerlerinde, işçi semtlerinde, üniversitelerde, liselerde, her fedakârlığı göze alıp bildirilerini insanlara ulaştırdılar. Devrimci umudu ayakta tuttular. Ama kafalarını peynir ekmekle yemedikleri için, ancak cuntayı güçlendirecek bir gelişmeye güya sevinip saçma sapan bir bildiri dağıtmaya kalkmadılar.

Oğuzhan Müftüoğlu, kendini akıl mantık ölçülerini unutacak kadar çok önemsiyor. Şu cümlelere bakar mısınız lütfen: "Cuntanın en çekindiği grup Devrimci Yol olduğu için ilk operasyonu bize karşı düzenlemişlerdi. Diğerlerini sonraya bıraktılar. Devrimci Yol operasyonunda belirli bir mesafe aldıktan sonra, mart ayına doğru diğerlerine yöneldiler." Böyle saçma bir böbürlenme olur mu? Faşizmden operasyon yeme kıdemine mi bel bağlıyorsunuz bu yaşta? Bu kadar keskin "biz ve diğerleri" ayrımı, bu kadar yılın olumlu olumsuz deneyiminden sonra, ayıp kaçmıyor mu?

Ne var ki, bu kibirli dilin gerçeğe aykırı olduğunu, tarihi düpedüz tahrif ettiğini, bir cümle sonra kendisi de söylemek zorunda kalıyor: "Dev-Sol ekibi zaten 12 Eylül'ün hemen arkasından yakalanmıştı." Hani ilk olarak size yönelmişti cunta? Hani ilk operasyon size karşı yapılmıştı? Bakın, sizden önce operasyon yiyenler de var.

"Bir Devin Çöküşü", faşist cuntanın devrimci örgütlere yönelik operasyon yapma sırasından bile kendine sahte bir pay çıkarmaya çalışmaktır.

"Bir Devin Çöküşü", 30 yıl sonra bile işkencecilerin yalanını gerçekmiş gibi ortaya salmaktır.

TKP'liler, sizin yakalanmanızla ilgili olarak "Bir Devin Çöküşü" diye herhangi bir bildiri dağıtmadılar, sizin yakalanmanızdan sevinç duymadılar. Ama siz, bu akla mantığa aykırı iddianız ve kibirli dilinizle bir devi çökertiyorsunuz. Bizi, sadece gerçeğe sadakat adına, tarihe doğru not düşmek adına, bu acı mektubu yazmak zorunda bırakıyorsunuz.

Tüy dikmek

Biz Oğuz Müftüoğlu'nun, söyleşi kitabında, bir işkencecinin iftirasını 30 yıl sonra tekrarlamasının üzüntüsünü yaşadık. Bugünün ağır koşullarında, dünyanın her yerinde devrim ile karşıdevrim arasındaki kapışmanın sertleştiği dönemde, AKP'nin saldırısına, emperyalist müdahale ve savaşa karşı elimizden geleni yapmaya çalışır ve bütün devrimcileri yeni bir bilinçle ortak yürüyüşe davet ederken, dost bildiğimiz bir hareketin liderinden gelen bu saçma iddiaya anlam veremedik.

Her ihtimale karşı, ne olur ne olmaz diyerek, o dönemi yaşayan kadrolar arasında bu konuda ayrıntılı bir araştırma yürüttük. Zaten daha önce hiç duymadığımız, hiç aklımızdan geçirmediğimiz, aramızda hiç gündeme gelmemiş böyle bir olayın asla yaşanmadığına emin olduk.

Tam üzüntümüzü ve tepkimizi belirtmeye hazırlanırken, hep dayanışma içinde olduğumuz Birgün gazetesinin 9 Mart 2011 tarihli sayısında Mehmet Süha Alparslan imzalı, "Bir Devin Çöküşü!" başlığını taşıyan bir yazıya rastladık. Doğrusu, "entel magandalar" gibi yakışıksız bir dil kullansa da, yazarın asıl amacı kolayca anlaşılıyor. Yazar, sözü günümüze getirip işbirlikçi liberalleri eleştirmek istiyor. Şöyle diyor:

Bu ülkenin aydın geçinen kimi entel magandaları da bir acayiptir. Gericilere başka bir yelpazeden hep destek vermek adetleridir. Şimdi kendine sol maske takan "DSİP"çiler gibi, "Yetmez Ama Evet"çiler gibi.

Ve hemen ardından, Oğuzhan Müftüoğlu'nun söyleşisinden yukarıda verdiğimiz bölümü aynen aktarıyor, TKP'lilere yönelik iftirayı bu kez Birgün okurlarının üstüne boca ediyor. Herhalde Türkçedeki "tüy dikmek" deyimi, İngilizcedeki "hasara hakaret eklemek" deyimi böyle bir şey olsa gerek. TKP'lilerin 12 Eylül 2010'daki anayasa referandumunda hayır oyu kullandığını, "yetmez ama evet" tutumunu sistemli biçimde eleştirdiğini bile bilmeden, TKP'lileri DSİP'lilere benzetiyor.

Oğuzhan Müftüoğlu, işkencecisinin akla mantığa sığmaz yalanını hiç sorgulamıyor, kabul ediyor. İnandığı bu yalanı 30 yıl boyunca içinde saklıyor, 30 yıl sonra yaptığı büyük söyleşide dile getiriyor. Adnan Bostancıoğlu, bu olmadık iftiraya, herkesin bildiği olağan bir şey muamelesi çekiyor, aslını astarını araştırmadan kitapta yer veriyor. TKP'lilere yargısız infaz yapmak anlamına gelen bu iftiraya yer veren kitabı, Ayrıntı Yayınları, hiçbir araştırma ve düzeltme zahmetine katlanmadan, yayınlıyor. Mehmet Süha Alparslan, DSİP'i eleştirmek istiyor. Eleştirisini temellendirmek için tarihe dalıyor. Oğuzhan Müftüoğlu'ndan aldığı sözüm ona "bilgi"yle TKP'lilere kara çalıyor. Birgün gazetesi bu kara çalmaya sayfalarında ve sitesinde yer veriyor. Çember tamamlanıyor. Ankara DAL'daki işkencecinin yalanı tekrarlana tekrarlana medyatik gerçeğe dönüştürülüyor. Tarih çarpıtılıyor. TKP'lilere karşı linç uygulanıyor.

Dürüst medyanın en temel kuralları, gerçeğe sadakat, devrimci gazetecilik ilkeleri, devrimci yayıncılık gelenekleri, devrimci sorumluluk, devrimci ahlak ayaklar altına alınıyor. Sadece egemenlere özgü olduğunu düşündüğümüz "Ben yaptım, oldu" kibri benimseniyor. Gözlerimizin önünde, bir dev, hakikaten, sapır sapır dökülüyor.

Oğuzhan Müftüoğlu'nu, Adnan Bostancıoğlu'nu, Ayrıntı Yayınları'nı, Mehmet Süha Alparslan'ı, Birgün gazetesini, işkencecilerin 30 yıl önceki bir yalanıyla TKP'lilere kara çaldıkları için, bütün TKP'lilerden özür dilemeye çağırıyoruz.

Türkiye devrimini gerçekleştirmek, kapitalist sömürüye ve emperyalist zulme son vermek, yeni bir dünya kurmak için, daha birlikte yürüyecek çok uzun yolumuz var. Sizi sorumluluğa davet ediyoruz.

Dostlukla.

Ürün Sosyalist Dergi