Bir yandan Kürt meselesinde çözümsüzlüğün gündeme getirilmesi, diğer yandan, Akit, Yeni Şafak gazetesi gibi sözde Müslüman kardeşliğini savunanların savaş tamtamları çalması, aynı anda hem içte legal siyaset alanına müdahale sinyalleri hem de Suriye'yi ele geçirme hevesleri arasında ortalık toz duman içinde.

Siyaseten ortalığın bu kadar kızıştığı günlerde, sendikal dünyada da sessiz sedasız bir harekât yürüyor. Ateş düştüğü yeri yakar misali, kamu sendikalarında AKP'nin iktidara geldiğinden beri geçen yıllarda yürütülen operasyonlara, şimdi de işçi sendikaları eklendi.

Düne kadar kapitalist iktidarların ve işveren örgütlerinin benimsedikleri sendikacı tipi, kendileriyle "uyumlu" çalışacak kişilerdi. Bugün ise AKP için tek başına "uyumun" yetmediği bir döneme girmiş gibi görünüyoruz. Artık, uyumun ötesinde sendikalarda "biat" ihtiyacı ortaya çıkmışa benziyor.

AKP'ye doğrudan bağlı HAK-İŞ konfederasyonu, hiçbir kural, incelik, mutabakat aramadan, gücü yeten bütün sendikalara saldırmaya başladı. Tabii ki bu saldırılarını tek başına yapmaya imkânı yok. Sendikalara kendisine bağlamak için iktidarın ve elbette iktidarın gözbebeği işverenlerin desteğiyle hareket ediyor. Bu iktidar desteğini küçümsemeyiniz. Çünkü, siyasi iktidarın desteği, yerel düzeyde emniyet kuvvetlerinin de Hak-İş'e bağlı sendikaların yanında bir sosyal taraf gibi ortaya çıkmasına, öyle hareket etmelerine yol açıyor.

Hak-İş, daha önce yetki ve baraj sorunu olmayan tarım ve ormancılık, avcılık ve balıkçılık işkolunda, kolay lokma olarak gördüğü Orman-İş'e saldırmıştı. Orman-İş üyelerinin zorla istifa ettirilip Öz Orman-İş'e üye kaydedilmesini sağlamışlardı.

Daha sonra, Öz İplik-İş aracılığıyla, çoğunlukla işveren ve yargı ile anlaşıp işkolu değişikliği yaptırararak, Gaziantep'te Özuslu işyerinde Petrol-İş üyelerine, Yataş'ta Ağaç-İş'e saldırdılar. Öz İplik-İş, tekstil işkolunda da ayrıca Tekstil ile Teksif sendikalarına yönelik saldırgan tutumuna devam ediyor.

Tek Gıda-İş sendikasının ÇayKur'daki örgütlülüğüne de Öz Gıda-İş aracılığıyla saldırmışlar ve işçilerin uzun müddet yaratılan ihtilaftan dolayı mağdur olmalarına yol açmışlardı.

Sonradan akamete uğrasa da, petrol, kimya, lastik işkolunda Petrol-İş'in gücünü kırmak için Öz Petrol-İş sendikasını kurdurmuşlardı. Ama, o sendika çalıştırılamadı ve kapatmak zorunda kaldılar.

Belediye işkolunda da özellikle İstanbul'da Belediye-İş sendikasının yetkisini düşürmek için yandaş sendika Hizmet-İş'in yaptıklarından dolayı taşıt işçilerinin yıllarca mağduriyet çektikleri de hatırlardadır. Bugünlerde yine AKP'li İstanbul belediye idarecileri tarafından işçilerin Belediye-İş'ten istifa edip Hizmet-İş'e geçmeleri yönünde baskı yapıldığı haberleri geliyor.

Son olarak, Ankara'da çok uzun yıllardır (Melih Gökçek'e rağmen) Belediye-İş'te örgütlü bulunan EGO, ASKİ işyerlerinin şube yöneticileri ile Ankara 2 nolu şube yöneticilerinin Ağustos 2011'de Belediye-İş'ten istifa edip Hizmet-İş'e geçtikleri duyuldu. Hemen ardından da işçiler üzerinde Hizmet-İş'e geçmeleri için baskılar başladı. Daha önce benzer operasyonları İzmit'te ve başka kentlerde de yaşayan Belediye-İş'e destek olmak, Hak-İş'in gerçek yüzünü açığa çıkartmak görevimizdir.

Tüm sendikalarda "Hak-İş'leştirme operasyonu tamamlanana kadar durmak yok" şiarıyla hareket eden bu işbirlikçi sendikal anlayışla mücadeleyi birinci öncelikli yapmak şarttır. Aksi, takdirde, dün çok eleştirdiğimiz siyasi iktidarlara ve sermayeye karşı "uyumlu" sendikacıları bile arar hale geleceğimizi unutmayalım.

Bu arada, Hak-İşleştirme operasyonundan en büyük mağduriyeti yaşayan Türk-İş genel merkezinin, buna rağmen, Çalışma Bakanlığı ile yeni sendikalar yasasına dair yapılacak görüşmelerde, yüzde 10'luk işkolu barajının tamamen ortadan kalkmasına itiraz edeceğini belirttiğini de hatırlatalım. Türk-İş'in, ilkesel değil, güncel ihtiyaçlara göre hareket etmenin sonunun hüsran olacağını sendika olarak varlığı tümüyle ortadan kalkmadan anlamasını diliyoruz.