İnsanlık tarihinin en ileri sınıfı işçi sınıfıdır. Çünkü o yalnızca kendi emeği ile toplumu sırtında taşımakla kalmayıp aynı zamanda kendi sınıfının kurtuluş savaşımıyla birlikte tüm insanlığın kurtuluşunu da gerçekleştirebilecek bir toplumsal konuma sahiptir. Sınıfsız bir dünyayı yaratma mücadelesinde önderlik onun omuzlarındadır.
Bu öylesi ileri sürülmüş bir iddia değil, tarihsel sürecin bilimsel yorumuyla ortaya çıkan bir gerçektir. Genç işçiler aynı zamanda sınıfın en yoğun sömürü altındaki kesimidir. Çoğu sigortasız, sendikasız olarak küçük veya orta ölçekteki işletmelerde, en ağır koşullarda iliklerine kadar sömürülmektedir. Genç işçiler, genellikle çalıştıkları işlere geçici gözüyle bakmaktadır. Erkekler için zorunlu askerlik kalıcı bir işin önünü kesmektedir. Yine aynı şekilde, genç kadın işçiler evlilik, çocuk bakımı nedenlerinden dolayı aynı işyerinde uzun süre kalamamaktadırlar. Çoğunlukla genç işçilerin çalıştıkları işyerlerinde bu durum sendikalaşma mücadelesinin önünü kesmekte, kalıcı bir örgütlülük yaratılamamaktadır.
İşçi gençliğin önemli bir kesiminin içinde yer aldığı çıraklık statüsü kölelik statüsünden başka bir şey değildir. 2 milyon gencin bu koşullarda çalıştığı söylenmekte, oysa sen-dikalar bu sayının 5 milyon çırak olduğunu belirtmektedirler. Genç işçiler sağlıksız işyerlerinde, her türden meslek hastalığına ve kazaya uygun ortamda son derece düşük ücretle 12 saat gibi sürelerle çalıştırılmaktadırlar, sömürülmektedirler ve angarya dayak çıraklar için katlanılır bir durum değildir. İşte ülkemizde çıraklığın anlamı budur.
Sermaye sınıfı, işçi gençliğin düzen açısından taşıdığı potansiyelinin bilincindedir. Yasalarla onun elini kolunu bağlamaya çalışır. Örneğin, 16 yaşından küçük işçilerin bir sendikaya üye olabilmesi için annesinin ve babasının onayı şart koşulur. En ufak bir kıpırdanışını acımasız bir polis terörü ile ezmeye, yok etmeye çalışır. Tüm yaşamını dayak, baskı, küfür, sefalet ve ağır çalışma koşullarında geçirir. Düzen genç işçilere birşey vermez. Onlar bu barbar baskıyı ha-yatlarının ilk evrelerinde emeğine düşman kapitalizmin temel niteliğini yaşayarak öğrenirler, gözlerini sömürü çarklarının içinde açarlar.
Sosyalistler, komünistler bu yaşama müdahale etmek zorundadırlar, çünkü bu gençler sınıfın en ileri ve diri unsurlarıdır. Komünistler sınıf çalışması içinde genç işçilere, gençlik çalışması içinde ise işçi gençliğe ayrı dikkat göstermek zorundadırlar. İşçi sınıfının damgasını taşıyan tüm devrimlerde ya da büyük devrimci hareketlerde sınıfın bu kesimi her zaman özel bir rol oynamıştır. Yeni toplum kurucusu Lenin yoldaşın söylediği gibi, 'bizler, daima devrimci sınıfın; gençliğin partisi olacağız'.
Komünistler, işçi gençliğin yaşam ve çalışma koşullarını yakından izlemeli, onların ağır sorunları karşısında önlerini açan perspektifler sunabilmelidir. İşçi gençliğin enerji ve kapasitesini sosyalizm için mücadeleye seferber etmesini ve sınıfın öncü partisinde örgütlenmesini sağlayacak tarzda faaliyetlerini biçimlendirmek zorundadır.
Saflarımızda daha çok genç işçi için tüm komünist ve sosyalistler görev başına! Gençliğin yolu işçi sınıfının yoludur!
