Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu, yanına geniş bir heyeti alarak 3 Temmuz 2011 akşamı Bingazi'ye gitti. Emperyalist saldırganların NATO uçakları, füzeleri, bombalarıyla sağladığı koruma altında Libya'nın Bingazi şehrini işgal eden işbirlikçi kuklaların oluşturduğu Ulusal Geçiş Konseyi'nin yetkilileriyle görüştü.
Ahmet Davutoğlu, Türkiye'nin, Ulusal Geçiş Konseyi'ni Libya halkının tek temsilcisi olarak resmen tanıdığını, başkenti Trablus olan Libya'nın meşru hükümetiyle diplomatik ilişkileri toptan kestiğini açıkladı. Türkiye'nin Libyalı gericilere daha önce taahhüt ettiği 100 milyon dolarlık krediye ek olarak, 100 milyon dolar nakit kredi, 100 milyon dolar da proje kredisi vereceğini ilan etti. Emperyalist saldırıya karşı direnmeye devam eden Kaddafi'ye teslim olması için tekrar çağrı yaptı.
Libya halkının emperyalizme karşı savaşan meşru hükümetine isyan eden gericileri pohpohlamak isteyen Ahmet Davutoğlu, Bingazi'yi Kurtuluş Savaşı sırasındaki Ankara'ya benzetti. Bununla da kalmadı; Batılı büyük devletlerin kuklalarını, "Ömer Muhtar'ın çocukları" diye selamladı.
Ahmet Davutoğlu, tarihi ters yüz ediyor. Bingazi, Kurtuluş Savaşı sırasındaki Ankara'ya değil, aynı dönemde Yunan ordusunun işgaline uğrayan ve işgal güçlerinin karargâhına konaklık etmek zorunda kalan, zincire vurulmuş İzmir'e benzetilebilir ancak. Libya'nın büyük önderi Ömer Muhtar ise, hayatını İtalyan sömürgecilerine karşı savaşa adamış antiemperyalist bir kahramandı; sömürgecilerle işbirliği yapmaktansa idam sehpasında can vermeyi tercih etmişti.
Bingazi bugün sömürgecilerin ve uşaklarının esiridir. Bu esaretten kurtulacağı güne kadar, bütün Libya halkıyla beraber, tıpkı İzmir halkının işgalcilere karşı yeraltından direnmesi gibi, çok zor koşullarda direnmeye devam edecektir. Ömer Muhtar'ın çocukları ise, Ömer Muhtar'ın yaptığı gibi, Batı emperyalizminin vahşi saldırısına karşı koyan Libyalı işçiler, köylüler, emekçiler, yurtseverlerdir. Kapitalist Haçlı ordularının vurucu gücü olarak kendi halklarına karşı savaşan hainler, Ömer Muhtar'ın çocukları değil, düşmanlarıdır.
Siyaset bilimi ve uluslararası ilişkiler profesörü olan Ahmet Davutoğlu, Türkiye ulusal kurtuluş savaşının en temel gerçeklerini hatırlamıyor olamaz. İngiliz emperyalizminin kışkırtmasına kapılan Yunanistan egemenleri, hiç akıllarından çıkmayan "Büyük Yunanistan" hayaline nihayet kavuşacakları günün geldiğini sanarak 15 Mayıs 1919'da İzmir'i işgal etmişler ve adım adım Batı Anadolu'nun geniş bölgelerini ele geçirmişlerdi.
Bu başarıdan başı dönen Yunanistan Kralı Konstantin, 12 Haziran 1921'de İzmir'e gelmiş, tantanalı bir törenle karşılanmış ve Yunan askerlerini "Yunan ülküsü için" çarpışmaya ve Anadolu'nun daha da içlerine doğru ilerlemeye davet etmişti. 28 Temmuz 1921'de Kütahya'da Savaş Konseyi toplantısına başkanlık eden Kral Konstantin, Ankara'ya yürüme kararını çıkartmış, daha sonra Bursa'ya geçmiş ve 26 Eylül 1921'e kadar Bursa'da kalmıştı.
Hikâyenin sonu biliniyor. Emperyalizmin hizmetinde yayılmacılık yapmak isteyen Yunanistan, tarihe Küçük Asya Felaketi olarak geçen ağır bir yenilgiye uğramış, halkını emperyalist militarist hayaller uğruna felakete sürükleyen Kral Konstantin tahttan indirilmiş, yakın çevresi ise kurşuna dizilmişti.
Bugün emperyalizmin kışkırtmasına kapılanlar, 1919'da Yunanistan egemenlerinin yaptığını yapıyorlar. AKP iktidarı, Libya ve Suriye'de emperyalist saldırıya ortak oluyor. Emperyalizmin emrinde savaşa katılırsa, hep hayalinde olan "Osmanlı imparatorluğunu yeniden canlandırma" ülküsüne kavuşabileceğini sanıyor. Kayıtsız şartsız halka ait olan egemenliği gasbeden işbirlikçi kapitalist holdinglerin ve bankaların yayılmacılığına hizmet eden bu boş hayal, Türkiye ve bölge halklarına sadece felaket getirir.
Emperyalizme, İngiliz ordularına güvenen Kral Konstantin, işgal altındaki İzmir, Kütahya ve Bursa'ya giderken zafer sarhoşluğu içindeydi. Türkiye halklarının direnmesi, Sovyetler Birliği'nin Türkiye'ye desteği, Yunan devrimcilerinin emperyalist maceraya karşı halklarımızla enternasyonalist dayanışması sonucunda, Kral Konstantin'in bu sarhoşluktan ayılması uzun sürmedi. Ayılınca, Türkiye ve Yunanistan halklarına yaşattığı ağır felaketin bedelini ödedi.
Kral Konstantin'in hikâyesi, emperyalizme, NATO'ya güvenerek işgal altındaki Bingazi'ye gidip emperyalizmin kuklalarına övgü düzenlerin kulağına küpe olmalıdır.
