Kitap Dizisi:6 |  Diğer Yazarlarımız |
Yeniden ve Her Zaman Yol / Kenan Sancar

Söylenecek söz, yazılacak çok şey var ama söylenmiş ve yazılmış olup yaşanarak kanıtlanan güzelliklerin unutturulmaya çalışıldığı bir zamanda tekrarın yararına inanan bir insanım.

Örnek mücadelesi ve yaşamıyla Nazım Hikmet

19 yaşında, yani 1921 yılında yaşamının en önemli olayını yaşar, TÜRKİYE KOMÜNİST PARTİSİ'NE üye olur.

Rastgele değildir bu seçim.

Karadeniz kıyısından, Ankara'ya, sonra da Bolu'ya yaptığımız 35 günlük 35 yıllık yayan yolculukla, öğretmenlik ettiğim kasaba, kısacası, uzun lafın kısası, İstanbullu Paşazade'nin, daha doğrusu paşa torununun, Anadolu'yla tanışması, bu karede Batum'da, Fransız otelinde, rokoko masanın üzerinde duruyor yırtık, kanlı bir yazma gibi serilmiş, rokoko masanın üzerinde...

Bakıyorum, ağlamak geliyor içimden. Bakıyorum öfkeden kan çıkıyor tepeme yine, bakıyorum, utanıyorum, yine Üsküdar'daki yalıdan. Karar ver oğlum diyorum kendi kendime, karar ver...Karar verildi. Ölmek var, dönmek yok. Dur acele etme oğlum. Koyalım soruları da şu masanın üstüne, Anadolu'nun yanıbaşına, neyini verebilirsin? Her şeyimi, her şeyi... Hürriyetini evet. Hapishanelerde kaç yıl yatabilirsin bu uğurda. Gerekirse ömrüm boyunca... İyi ama sen kadınları seversin. Yiyip, içmeyi, temiz giyinmeyi seversin. Avrupa'yı, Asya'yı, Amerika'yı dolaşabilmek için can atıyorsun. Anadolu'yu Batum'daki rokoko masanın üstüne bırakıp Tiflis'den Kars'a, oradan da Ankara'ya döndün mü 5-6 yıla kalmaz mebus olursun, bakan olursun, kadın, yemek, içmek, sanat, dünya...

Bırak hapislerde gerekirse ömrüm boyunca yatabilirim... Peki asılmak da var, öldürülmek de, Suphi'yle arkadaşları gibi, boğulmak da var, komünist olursam diye, sormadın mı kendi kendine, Batum'da? Sordum.

Öldürülmekten korkmuyor musun? Diye sordum. Korkmuyorum dedim. Birden düşünmeden mi? Hayır, önce korktuğumu anladım, sonra korkmadığımı, sonra sakatlığa, topallığa, sağırlığa razı mısın, bu uğurda? diye sordum. Verem illetine, yürek hastalıklarına, körlüğe? Körlük mü?...Körlük... Dur, hiç düşünmemiştim kör de olunabilineceğini bu uğurda. Kalktım, gözlerimi sımsıkı yumdum. Dolaştım odanın içinde... Eşyaları ellerimle yoklayarak, kapalı gözlerimin karanlığında odayı dolaştım, iki kere tökezleyip yere kapandım, amma gözlerimi açmadım... sonra masanın başında durdum gözlerimi açtım. Razıyım körlüğe de... Biraz çocuksu belki de biraz komik... Ama doğrusu bu. Ekber BABAYEV'in "Nazım HİKMET'in yaşamı ve yapıtları" adlı eserinden... Sayfa 63/64.

Kendi kaleminden okuduğumuz bu başlangıcın günümüze kadar geçirdiği evreleri, bize ve gelecek nesillere bıraktığı eserleri, örnek yoldaşlarını unutturma çabalarının mümkünü olmaz.

YOL'unda YOLDAŞ'ın olabilme çabamızın hiç bitmeyeceğine söz veriyor ve tüm şehitlerimizi saygı ile anıyoruz.



 
Yazarın Diğer Yazıları
 Devrimci Duruş
 BİR KİTAP Dünya Tarihi: ÇOCUKLAR İÇİN... - Sibel Özbudun
 TEK YOL AVRUPA BİRLİĞİ Mİ? – Hakan Koçak
 İŞÇİ GENÇLİK GELECEKTİR -Ali Eriş
 “İÇERİ”DEN, “DIŞARI”DAN NOTLAR: ÜÇLEMELER - Yunus Mansur
 RAKAMLARLA KADINLAR - Deniz Özgür
 GENÇLİK ÜZERİNE - Derya Önsüer
 YENİ BİNYILDA YENİ BAYRAMLAR - Neşet Karadağ
 JOJİK’İN KAPI BİR KOMŞUSU - Erkan Karagöz
 NÜANSLARI GÖZETMEDEN SİYASET OLMAZ - Hikmet Muti
 BİLİMCİLER - İsmail Eser
 AVRUPA PARLAMENTOSU İÇİN SEÇİM YAPILDI - A. Ulutaş