Kıbrıs'ta Emekçi Halkın İlerici Partisi AKEL Genel Sekreteri ve Kıbrıs Meclis Başkanı Dimitris Hristofyas 17 ve 24 Şubat 2008'de yapılan iki turlu başkanlık seçimlerini kazanarak Cumhurbaşkanı oldu.

AKEL, bilindiği gibi, Kıbrıs işçi sınıfının partisidir ve tarihi boyunca hem Yunanistan Komünist Partisi KKE'yle, hem de Türkiye Komünist Partisi TKP'yle yakın bağlar ve enternasyonalist dayanışma içinde olmuştur.

AKEL'in seçim zaferini kutluyor ve bu sonucun Kıbrıs Rum ve Türk işçi ve emekçilerine kazanımlar getirmesini, adanın her iki halkın eşitliği ve özgürlüğü temelinde birleştirilmesi ve bağımsız, demokratik, yabancı üslerden ve askerlerden arındırılmış birleşik Kıbrıs Cumhuriyeti'nin oluşturulması mücadelesini güçlendirmesini diliyoruz.

Kuzey Kıbrıs'ta Cumhurbaşkanlığı ve hükümetin büyük ortaklığı aynı köklerden gelen Cumhuriyetçi Türk Partisi CTP'nin elinde bulunuyor. Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat 1970'lerin ikinci yarısında Ürün'de yazıları çıkan genç bir komünistti. Adanın her iki bölümünde komünist kökenli partilerin iktidarda olmasını olumlu bir nokta olarak değerlendiriyoruz.

Ne var ki, buraya kadar anlattıklarımız esas olarak düne ait gerçeklere dayalı bir değerlendirmedir. Halbuki siyaset düne ait gerçeklerle yetinemez; geçmişten geleceğe uzanan bir perspektif içinde bugünün gerçeklerini dikkate almak, ayağını yere basmak ve somut şartların somut tahlilinden yola çıkmak zorundadır. Dolayısıyla, ileride büyük bir hayal kırıklığıyla karşılaşmamak ve emekçi halklarımızı çıkmaza sürüklememek için madalyonun öteki yüzünü de görmek gerekir. Madalyonun öteki yüzünde maalesef ciddi olumsuzluklar yer alıyor.

Birincisi, hem AKEL, hem CTP Gorbaçov'un "yeni politik düşünce"sinden köklü biçimde etkilenmişler ve ilkelere dayalı Marksist-Leninist pozisyondan ideolojik ve politik olarak uzaklaşmışlardır. Bu uzaklaşma, her iki partinin de yerleşik düzenle uzlaşmalarına, kapitalizmle barışmalarına, sosyalizmi hedefleyen sınıf mücadelesinden kopmalarına, devrim ve devrimci iktidar hedefinden vazgeçmelerine, "gerçekçilik" adına kapitalist şirketler ve emperyalist güç odaklarıyla içli dışlı olmalarına yol açmıştır. Bu içli dışlı olma AKEL'in Kıbrıs'ın Avrupa Birliği'ne katılmasını hararetle savunmasına ve Güney Kıbrıs'ın katılımının sağlanmasında kilit bir rol üstlenmesine kadar varmıştır. CTP de, Avrupa Birliği'ne katılımın savunucusudur. AKEL, Atina'nın, Brüksel'in ve Washington'un desteğini kazanmayı, CTP Ankara, Brüksel ve Washington'un desteğini kazanmayı asli amaç haline getirmişlerdir.

İkincisi, AKEL uzun zamandır içinde bulunduğu iktidar blokunda sağcı Papadopulos'un onursal başkanı olduğu Demokratik Parti DİKO ve milliyetçi Sosyal Demokrat Hareket EDEK'le koalisyon halindedir. Cumhurbaşkanlığı seçiminin ilk turunda elde ettiği yüzde 33,29 oyun ikinci turda yüzde 53,5'e çıkmasını ve seçilmesini bu partilerin desteğine borçludur. CTP de hükümette önce sağcı Serdar Denktaş'ın Demokrat Partisi DP ile koalisyon halindeydi, şimdi ise sağcı Turgay Avcı önderliğindeki Özgürlük ve Reform Partisi ÖRP ile koalisyon içindedir.

Üçüncüsü, AKEL'de ve CTP'de milliyetçi eğilimler güçlüdür. Her iki partinin Kıbrıs sorununun çözümüne ilişkin konulardaki yaklaşımları arasında ciddi farklar vardır. Pratik bir örnek vermek gerekirse, Annan Planı'na ilişkin referandumda AKEL red, CTP kabul oyu kullanmıştır.

Kıbrıs sorununun hangi kökenden olursa olsun Kıbrıs emekçilerinin yararına çözülmesi, Rum ve Türk halklarının birliğinin sağlanması, tarafların emperyalist ve kapitalist odaklar dışında bir çözümün gerekli ve mümkün olduğu anlayışına gelmesiyle, milliyetçi önyargılardan arınıp enternasyonalizmi karşılıklı olarak benimsemesiyle ve bu yolda uzun süreli bir mücadele yürütmesiyle gerçekleşecektir. Bu anlayışla, her iki kesimden Kıbrıs komünistlerine ve ilericilerine başarılar diliyor ve kendilerine Türkiye işçi sınıfının ve emekçilerinin enternasyonalist dayanışmasını iletiyoruz.