Sosyalist Dergi: 22 |  ÜRÜN |
22 TEMMUZ 2007 SEÇİMLERİ

22 Temmuz 2007 erken genel seçimleri yapıldı. Yüksek Seçim Kurulu'nun 30 Temmuz 2007 günü açıkladığı resmî sonuçlara göre, iktidardaki Adalet ve Kalkınma Partisi yüzde 46,58 oy alarak açık farkla birinci oldu. Cumhuriyet Halk Partisi oyların yüzde 20,88'ünü topladı. Milliyetçi Hareket Partisi'nin oy oranı yüzde 14,27 oldu. Demokrat Parti yüzde 5,42 oy aldı. Seçimlere bağımsız olarak katılan, Kürt ulusal hareketinin ve sosyalistlerin desteklediği örgütlü bağımsız "Bin Umut" adayları oyların yüzde 3,77'sini topladı. Genç Parti yüzde 3,04 oy aldı. Bu sonuçlarla, AKP 341 milletvekili, CHP 112 milletvekili, MHP 71 milletvekili ve örgütlü bağımsız adaylar 22 milletvekili çıkardılar. DP, GP ve diğer partiler yüzde 10 barajını aşamadıkları için Meclise giremediler.

Baraj Delindi
Ürün 30 Mayıs 2007'de yaptığı açıklamada, seçimlere bağımsız adaylarla girilmesini ve işçi sınıfı ile ezilen halkların önünü tıkamayı amaçlayan yüzde 10 barajının iflas etmesinin sağlanması çağrısında bulunmuştu. Seçim sonuçları, bu yöntemin başarılı olduğunu ortaya koydu. Sol ve Kürt ulusal hareketi, parlamentoyu sadece egemen sınıfların temsilcilerinin girebildiği, işçi sınıfına ve ezilen halklara yasak kapalı bir alan halinde tutmak için konulmuş anti-demokratik seçim barajını uzun yıllardan sonra bu şekilde aşabildi. Ürün'ün seçim çalışmalarına aktif bir şekilde katıldığı örgütlü bağımsız adaylar listesi 1 milyon 321 bin 63 oy aldı. Bu sonuçla, artık 2 sosyalist (ÖDP'den Ufuk Uras ile SDP'den Akın Birdal) ve 20 Kürt ulusal demokratı Millet Meclisi'nde yasama ve iktidarı denetleme çalışmalarına katılabilecekler, despotizmi teşhir edip özgürlüğün sesini duyurmaya çalışacaklar.

Ürün'ün Tutumu ve Sonuçlar
Hatırlanabileceği gibi, Ürün, 19 Haziran 2007 tarihli açıklamasında belirli bölgelerde hangi adayları desteklediğini isim vererek açıklamış, ortak adayların çıktığı bölgelerde ortak adayları desteklediğini belirtmiş, ortak adayların bulunmadığı bölgelerde ÖDP ve EMEP listelerine oy verilmesi çağrısında bulunmuştu. Özel olarak belirttiğimiz bölgelerde alınan sonuçlar şöyle oldu: İstanbul 1. bölgede desteklediğimiz Ufuk Uras 79381 oy alarak seçildi.
Ortaklaşma sağlanamadığı ve çok sayıda aday çıktığı için bağımsız sosyalist adaylara veya DTP adayı Doğan Erbaş'a oy verilebileceğini belirttiğimiz İstanbul 2. bölgede, örgütsüzlüğü ve partisizliği ısrarla savunduğu, Kemalizm ve liberalizm kırması bir çizgiyle AB ve TÜSİAD destekçiliği yaptığı için Baskın Oran'ı desteklemeyeceğimizi açıklamıştık. Bu bölgede Doğan Erbaş 45326 oy, Baskın Oran 31133 oy, Füsun Bandır 213 oy, Ercan Atmaca 147 oy, Sungur Savran 146 oy aldı. Hiçbiri seçilemedi.
İstanbul 3. bölgede desteklediğimiz tutuklu aday Sebahat Tuncel 88858 oy olarak seçildi.
İzmir 1. bölgede desteklediğimiz aday Levent Tüzel 36137 oy aldı ama seçilemedi.
İzmir 2. bölgede desteklediğimiz tutuklu aday Mehmet Mehdi Aslan 22826 oy aldı ama seçilemedi.
Hatay'da desteklediğimiz aday Berkat Kar, 11308 oy aldı ama seçilemedi.
Tunceli'de Şerafettin Halis 11515 oy alarak seçildi.
Öteki seçim bölgelerinde desteklediğimiz örgütlü bağımsız adaylardan 19'u milletvekili seçildi.
Seçimde sadece İstanbul'un 1. ve 3. bölgelerinde örgütlü bağımsız adayları, İstanbul'un 2. bölgesinde Baskın Oran'ı destekleyen ÖDP, diğer bölgelerde oyların yüzde 0,15'ini aldı. Ortak adayların bulunduğu her yerde ortak adayları destekleyen EMEP kalan bölgelerde oyların yüzde 0,08'ini aldı.
Sonuçta, yıllar yılı kesintisiz sürdürülen özverili mücadelenin yarattığı birikim üzerinde genç yaşlı, kadın erkek binlerce insanın emeğiyle 22 örgütlü bağımsız adayın seçtirilmesini işçi sınıfı ve ezilen halkların başarı hanesine, ileride gerçekleştirilecek çok daha büyük başarıların habercisi olarak kaydediyoruz. Örgütlü bağımsız adayların başarısı, kapitalist sömürüye, faşizme ve şovenizme, savaş tehditlerine, halkları inkâr politikasına karşı emekçilerin dayanışmasının ve halkların kardeşliğinin göstergesi oldu. Emekçilerin birliği temelinde halkların enternasyonalist birliğini sağlama amacımızı gerçekleştirme yolunda mütevazı bir adım attık.

AKP'nin Başarısı?
Dört buçuk yıllık iktidarı boyunca Amerikan ve Avrupa emperyalizminin, İsrail siyonizminin, işbirlikçi Arap sermayesinin, İMF'nin ve Dünya Bankası'nın, TÜSİAD'ın ve MÜSİAD'ın, borsa vurguncularının ve büyük rantiyenin istekleri doğrultusunda büyük devlet işletmelerini özelleştiren, kamu kaynaklarını yağmalatan, bankacılığı ve büyük sanayiyi yabancı kapitalist tekellere devreden, sağlık ve eğitim sistemini sermayeye peşkeş çeken, askerî vesayete ve kontrgerillaya karşı asla ilkeli bir tutum almayan, düşünce özgürlüğünü savunmayan, Amerikan sömürgecilerinin savaş politikalarına katılmakta bir sakınca görmeyen, İncirlik üssünü komşu kardeş Irak halkına karşı kullandıran, Afganistan ve Lübnan'a asker gönderen, Arap ve Müslüman halkların acılarına kayıtsız kalan AKP'nin seçimlerden birinci çıkması büyük kapitalist medyanın zafer çığlıklarıyla karşılandı.
Doğrudur, AKP oylarını 2002 seçimlerine göre yaklaşık 12 puan, 2004 yerel seçimlerine göre yaklaşık 5 puan arttırdı. Ne var ki, yerli ve yabancı sermayenin çok yönlü desteği, başta Fethullahçılar olmak üzere tarikatların güdüleyici katkısı, devletten alınan seçim fonları, devlet gücünü kullanarak seçim rüşvetleri dağıtabilme, işbirlikçi yatık medya korosunu kullanabilme gibi, sola ve özgürlük hareketine karşı özel ayrıcalıklardan yararlanan AKP, ayrıca seçim sisteminin kendisine sağladığı üstünlüklerle de, eli kolu bağlanmış rakipler karşısında "zafer" kazandı.
12 Eylül faşizminin hediyesi olan seçim sistemi AKP'ye fazladan 85 milletvekili verdi. Her partiye verilen oyların eşit olması halinde yüzde 46,58 oy karşılığında 550 sandalyeli parlamentoda ancak 256 sandalye kazanabilecek olan ve dolayısıyla tek başına hükümet bile kuramayacak olan AKP'nin başarısının çok izafi bir başarı olduğu unutulmamalıdır.
Anti-demokratik seçim sistemi, "milli irade"yi çeşitli yol ve yöntemlerle çarpıtan sermaye despotizminin ek bir silahı olarak devreye girdi.
Niçin Böyle Oldu
Yine de, ekonomik politikası, siyasal ve kültürel uygulamalarıyla bu kadar "zengin dostu, yoksul düşmanı" bir çizgi izleyen AKP'nin oy kaybetmesi beklenirdi.
Oylarını kaybetmek şöyle dursun, arttıran AKP'nin en büyük şansı, karşısına çıkan burjuva muhalefetinin AKP'ye daha şovenist ve militarist, daha baskıcı bir platformdan muhalefet etmesi olmuştur.
CHP'nin, MHP'nin ve onları destekleyen genelkurmayın hükümete sağdan yönelttikleri eleştiriler, haklı olarak seçmenlerin çoğunda, özellikle de Kürt seçmenler arasında halkları birbirine kırdırmakla sonuçlanacak şovenist bir maceranın belirtileri olarak algılanmış ve reddedilmiştir.
Tıpkı AKP gibi piyasa ekonomisini vazgeçilmez sayan, yerli ve yabancı sermaye çevrelerine ekonomik politikaların değişmeyeceği mesajını veren, askerî vesayeti açıkça savunan, düşünce özgürlüğünü tehlike sayan, AKP'ye kıyasla daha düşük perdeden de olsa ABD ve AB'yle bağımlılık ilişkilerini sürdüreceğini belirten, İsrail'le işbirliğini vurgulayan burjuva muhalefet kampı, bir de şovenist bir maceranın savunucuları olarak ortaya çıkınca, seçmen çoğunluğunun gözünde AKP daha uygun bir seçenek sayılmıştır. Şovenizm zehri burjuva muhalefet kampının umduğu kadar "iş yapmamıştır."
Doğrusu, faşist niteliği besbelli MHP'nin ve militarist kliğin çizgisine şaşılmaz. Fakat ulusal kurtuluş savaşının mirasçısı ve sosyal demokrasinin savunucusu olmakla övünen, 1 Mart 2003 tezkeresine karşı çıkan CHP'nin AKP'ye yönelttiği Amerikan savaş planlarına destek olma, laikliği geriletme ve dinsel gericiliği körükleme, kadın haklarını reddetme gibi haklı eleştirilerini gölgede bırakacak şekilde militarist ve şovenist bir platforma kayması, tıpkı bir sömürge halkı gibi sömürülen ve horlanan emekçilerin durumuna ilgisiz kalıp onların dertlerini bir ölçüde azaltacak bir sosyal devlet programıyla ortaya çıkmaması geri ve geriletici bir tutumdur.
CHP yönetimi partiyi soldan, Alevilerden ve Kürtlerden uzaklaştırma, sağa açılma, kendisini büyük sermayeye ve yüksek bürokrasiye beğendirme telaşıyla, burjuva mantık çerçevesi içerisinde bile, seçim kazanmayı öne koyan bir politika çerçevesinde bile başarısız oldu.
CHP yönetiminin körüklediği şovenizm, "MHP'ye elimizi uzatıyoruz" çağrısında bulunarak faşizmi meşrulaştıran İlhan Selçuk'un ve Cumhuriyet gazetesinin de katkısıyla, CHP'ye değil, MHP'ye yaradı. 2002 seçimlerinde barajı aşamayarak Meclise giremeyen MHP bu seçimlerde 71 milletvekili çıkardı.
Ulusalcı bir platformu benimseyen iki küçük Kemalist parti, İP ile TKP adını kullanan SİP-Yurtsever Cephe, seçimlerde varlık gösteremediler. İP oyların yüzde 0,37'sini, SİP-Yurtsever Cephe yüzde 0,23'ünü aldı.
AKP'yi İslami temellerden eleştiren, emperyalizm ve siyonizm işbirlikçiliğiyle suçlayan Saadet Partisi de başarılı olamadı ve yüzde 2,34'te kaldı.
Sağın devletten seçim fonu alan üç partisinden ANAP'ın seçimlere katılamadığı, DP'nin ve Genç Parti'nin barajın altında kaldığı koşullarda bu oyların büyük çoğunluğu da AKP'de birleşti.

Temelsiz Yorumlar
Seçimlerden sonra sermayenin liberal dalkavukları, halkın "AKP'den memnun olduğunu," "bilgece bir seçim yaptığını," "AKP'nin demokratik çizgisini ve istikrarlı ekonomi politikasını oylarıyla savunduğunu" belirterek "ezici bir çoğunlukla halktan destek alan AKP'ye muhalefetin artık anlamsız olduğunu", AKP'ye yönelik muhalefetin haksız çıktığını, Türkiye'de işlerin iyiye gittiğini ilan ettiler. Mutlu bir halk ve bu halkı mutlu etmek için gecesini gündüze katan dirayetli bir AKP tablosu çizdiler.
Burjuva muhalefet kanadının CHP'li ve MHP'li sözcüleri ise kendilerine oy vermeyen halkı "cahil ve akılsız," "şehitlerini küçücük çıkarlar için satan vatan hainleri" ilan ettiler.
Her iki görüş de temelsizdir. Şovenist ve militarist bloka oy vermemek akıllıca bir seçimdir; buna karşılık, yaptıkları yapacaklarının teminatı olan işbirlikçi AKP'ye oy vermek ağır sömürü ve sistemli propagandayla bilinci karartılan kitlelerin geçici yanılgısıdır. AKP'nin emekçi düşmanı ve bağımsızlık karşıtı politikaları ise çok uzak olmayan bir sürede emekçilerin ortak bilincine da kazınacak olan gerçekliklerdir.
Sınıfsal ve Ulusal Boyutlar
Son olarak, solun ve Kürt ulusal hareketinin de bu seçimlerde, özellikle Kürt bölgelerinde, AKP'ye oy kaybettiğini belirtelim.
2002 seçimlerine DEHAP çatısı altında giren Emek, Barış ve Demokrasi Bloku, anti-demokratik bütün baskı ve engellemelere rağmen, 1 milyon 960 bin 660 seçmenin oyunu toplamayı başararak yüzde 6,22 oranında oy toplamıştı.
Önemli miktarda oyun AKP'ye kaymasında ve oy oranının yüzde 3,77'ye gerilemesinde, iktidarın çeşitli baskılarının, vaat ve rüşvetlerinin, dinsel propagandanın ve ayak oyunlarının kuşkusuz rolü vardır.
Ancak, Kürt emekçi kitlelerinin eşitlik ve özgürlük davasını, onların kapitalist sömürüden kurtulma özlemini esas alan sınıfsal taleplerini gölgede bırakacak ölçüde ulusal kimlik ve kültür savunuculuğuna indirgeyen, her iki boyutu diyalektik bir bütünlük içinde birleştirmeyen dar ulusalcı anlayışların da iktidara bu fırsatı verdiğini mutlaka dikkate almalıyız.

Biz Kazanacağız
"AKP'nin eşsiz zaferi" balonuyla moral bozmaya çalışan saptırmalar karşısında öncelikle istifimizi bozmamalı, soğukkanlılıkla duruşumuzu korumalıyız. Biz milyonlarca emekçinin davasını savunuyoruz. İşçi sınıfını ve ezilen halkları temsil ediyoruz. Haklıyız ve üşenmeden, yılmadan bilinçlenme ve örgütlenme çalışmalarına devam ederek güçlü olacağız.
Daha önceki açıklamalarımızda belirttiğimiz gibi, seçim çalışmalarına aktif olarak katılarak ve oy vererek desteklediğimiz 22 milletvekilinin Meclis içinde ve dışında yakın takipçisi olmak, bilinçlenme ve örgütlenme çabalarımızın ayrılmaz bir parçası olacaktır. Milletvekilleri kendilerini seçen emekçilere her ay yaptıklarının hesabını vereceklerini taahhüt ettiler. Bu sözü yerine getirmelerini bekleyeceğiz. AKP, seçim sloganını "Durmak yok! Yola devam!" diye belirlemişti. Onların yolu, haksız ve adaletsiz. İster istemez niteliklerini ele verecekler, foyaları ortaya çıkacak.
Biz ise durmayacağız, enternasyonal proletaryanın haklı yolunda yürümeye devam edeceğiz. Ülkemizi ve bütün dünyayı kazanana dek.

 
Yazarın Diğer Yazıları
 Kapitalizme karşı savaş, halklar için barış
 CHP Kongresi
 AKP'nin Siyasal Felsefesi
 Tarih ‘meşhurların tarihi' değildir
 AFRICOM: Washington'un Yeni Emperyalist Silahı
 Eğitim Sen İstanbul Üniversiteler Şubesi Asistan Forumu Sonuç Bildirgesi
 Büyük Alevi Kurultayı Sonuç Bildirgesi
 Basın Açıklaması: SİP'in Çirkin Saldırısını Püskürteceğiz
 SİP Üzerine Cemal Toprak'la Söyleşi II
 SİP Genel Başkanlığı'na Açık Mektup: TARİH SİZİ AFFETMEYECEK!
 Bir Belge: Kemal Okuyan'la Söyleşi
 Onbeşler'i Andık
 1 Mayıs 2010: İşçi sınıfı Taksim'de
 Kürt kardeşlerimize dokunamazsınız
 Tekel Direnişinin Berlin Örgütlenmesi